Zifan

1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Uzaklardan atan bir kalp duyuyorum,

Kalbinin nakaratına, Aşık’ın gelişigüzel sazı bel bağlamış.

Vefa kokuyor kara günde çihili türbendi,

Bağrına bastırmış taştan mütelehhifini…

Ne de güzel kokuyor, çiselendikçe toprak reyyandan!

Gonca gülünden midir, kızarmış yanakların?

Hareli gözümde tütüyor ecmelin!

Cemalini yine seyredeyim;

Ben istemem ne adn ne cenneti…

Arş’tan mıdır, sesindeki kelam-ı kibarın?

Kulağımda latiften yontulmuş sesin.

Yine dinleneyim, çınardan geniş gövdende;

Ben istemem, mahşer-i gölge…

Baş koydum imtihanın secdesine,

Erbain vaktinden geçti,

Göğsümde yanıyor mumun, ebedi!

Yaram kanıyor namütenahi,

Dahlı elinle sen sar, sinemime merhemi;

Ben istemem Lokman Hekim’i…

Hasretin sayhasından dılteşneyim,

Kurumuş dudaklarım da sussuz sızı,

Ağu içirsen; şerbet diye mıhladım, ahu figanıma!

Ben istemem, erguvan çiçeğinden balı…

Yarenin kalayım zifaN!

İstemem sen dışında yuva, gelin duvağım kara…

zifaN…

Hepimiz bu dünyanın zifanıyız!

Zifan, ismi gibi bir misafirdi ama,

Gönlüm onu hiçbir zaman yolcu etmedi…

(Nafiz TONAZ anısına)